Nasza oferta
Z przyjemnością przedstawiamy naszą ofertę, która jest jedynie skromną namiastką naszej bogatej kolekcji roślin. Posiadamy o wiele większy wybór, który z przyjemnością pokażemy Państwu na miejscu w naszej szkółce. Ponadto, wymienione rośliny występują u nas w wielu różnorodnych odmianach kolorystycznych oraz w różnych wersjach, co daje naszym klientom jeszcze większy wybór i możliwość dopasowania roślin do swoich indywidualnych potrzeb i preferencji. Serdecznie zapraszamy do naszej szkółki, gdzie czeka na Państwa jeszcze więcej pięknych roślin!
Byliny wieloletnie
Piwonia
Najpiękniejszą rośliną do uprawy w ogrodach jest piwonia chińska, która silnie się rozkrzewia i osiąga wysokość nawet powyżej 1 metra. Ma piękne, silnie podzielone liście oraz duże kwiaty w odcieniach różowych i karminowych, a także białe, pojedyncze lub półpełne i pełne. Kwitnie w maju i czerwcu, a jej podziemną częścią są duże, silnie rozgałęzione karpy.
Piwonia jest dość odporna na suszę, ale przed kwitnieniem wymaga obfitego podlewania. Wskazane jest nawożenie dobrze rozłożonym obornikiem, nawet co roku. Chociaż nawożenie mineralne nie daje tak dobrych wyników, warto je stosować dla roślin uprawianych przez wiele lat w tym samym miejscu. Aby nie szpeciły roślin, należy usuwać przekwitające kwiaty i torebki nasienne.
Liliowiec
Liliowce cieszą się popularnością dzięki pięknym kwiatom, niewielkim wymaganiom uprawowym oraz imponującej długowieczności. To efektowne byliny, doskonale nadające się na ogrodowe rabaty i do obsadzania oczek wodnych. Liliowce mogą pozostawać na jednym miejscu nawet przez 20-30 lat i nie wymagają odmładzania.
Dodatkową zaletą liliowców jest to, że nie potrzebują intensywnej pielęgnacji i rzadko chorują. Rośliny te dobrze rosną zarówno w pełnym słońcu, jak i w półcieniu. Lubią miejsca wilgotne, ale równie dobrze poradzą sobie na suchych stanowiskach. Ich liście są długie, równowąskie lub trawiaste i tworzą kępy, z których wyrastają pozbawione liści pędy kwiatowe (na każdym pędzie może być kilkadziesiąt kwiatów).
Rozrośnięte kępy liliowców doskonale okrywają powierzchnie ziemi, nie pozwalając na wzrost chwastów. Na rynku dostępnych jest wiele odmian liliowców, różniących się m.in. wysokością rośliny, barwą i kształtem kwiatów.
Zawilec
Zawilec (Anemone) to bylina z rodziny jaskrowatych, do której zalicza się około 150 gatunków, występujących w różnych częściach świata, w tym także w Polsce. W ogrodach uprawiane są zarówno zawilce kwitnące wczesną wiosną, jak i te, które kwitną jesienią. Zawilce nadają się na różne stanowiska i pasują do każdego ogrodu.
W zależności od gatunku, zawilce rosną zarówno na stanowiskach częściowo zacienionych, jak i w pełnym słońcu. Ich głównym walorem ozdobnym są piękne kwiaty o różnych kolorach, takich jak biały, różowy, niebieski, a także w odcieniach czerwieni, fioletu i żółci. Liście najczęściej są złożone i ząbkowane, ale zdarzają się również pojedyncze. Podziemną częścią rośliny mogą być bulwy, włókniste korzenie lub grube, pełzające kłącza.
Zawilce można podzielić na te, które kwitną wczesną wiosną oraz na te, które kwitną później. W zależności od terminu kwitnienia, należy dostosować porę sadzenia oraz sposób uprawy zawilców.
Floks
Najbardziej znanym gatunkiem floksa jest floks wiechowaty, klasyczna bylina wiejskich ogrodów, kojarzona z latem i słońcem. W środku lata kwitnie nieprzerwanie, roztaczając przyjemny, letni aromat. Jednakże, rodzaj ten liczy około 80 gatunków, co oznacza, że każdy ogród może znaleźć odpowiednie dla siebie odmiany tych kwiatów.
Rośliny z rodzaju floks należą do rodziny wielosiłowatych i są spokrewnione z innymi roślinami ozdobnymi, takimi jak wielosił, gilia czy kobea. Prawie wszystkie gatunki pochodzą z Ameryki Północnej.
Ulubione gatunki floksów do klasycznych rabat kwiatowych pochodzą z północnoamerykańskich dolin rzecznych i charakteryzują się niezliczonymi, zwykle pachnącymi kwiatami zebranymi w symetryczne kwiatostany, co daje wyjątkowo efektowny widok.
Dzielżan
Dzielżan to średniej wysokości bylina. W skupiskach roślina tworzy dużą, silną kępę, która z czasem rozrasta się wszerz. Łodygi dzielżana są wzniesione, bruzdowane, ku górze silnie rozgałęzione, osiągając wysokość od 50 do 200 cm, w zależności od odmiany. Liście są lancetowate, ząbkowane, ciemnozielone i gruczołowato nakrapiane.
Najlepiej sadzić ją na żyznej, przepuszczalnej i umiarkowanie wilgotnej glebie. Roślina źle rośnie na nieprzepuszczalnej glinie, jałowych piaskach i glebach, które zalewają się zimą. Najlepsze jest stanowisko w pełnym słońcu. W okresach suszy konieczne jest podlewanie. Rośliny wymagają również nawożenia. Po kwitnieniu pędy kwiatowe należy przyciąć. Dzielżan jest średnio odporny na mróz, więc niektóre odmiany wymagają zabezpieczenia na zimę, np. przez przykrycie słomą.
Wysokie dzielżany dobrze prezentują się posadzone wzdłuż ogrodzenia, przy ścianach altan lub innych budynków w ogrodzie. Można je również posadzić w sąsiedztwie krzewów liściastych i iglastych. Są idealne do odgradzania poszczególnych części ogrodu i nadają się na kwiat cięty. Dzielżan jest wdzięczną rośliną, która znakomicie prezentuje się w masowych nasadzeniach w połączeniu z trawami, floksami czy jeżówkami.
Drzewa i krzewy liściaste
Karagana Syberyjska
Karagana syberyjska, znana również jako grochodrzew syberyjski, akacja syberyjska lub żółta akacja, to liściasty krzew z rodziny bobowatych, który doskonale znosi trudne warunki. Nie jest to wymagający gatunek, dlatego stanowi doskonały wybór dla zabieganych osób, które nie mają czasu na staranną pielęgnację roślin i regularne doglądanie ogrodu. Co ciekawe, w każdym miejscu, w którym zostanie zasadzona, doskonale użyźnia ziemię.
To roślina o wyprostowanych gałęziach, pokrytych zielonoszarą korą. Gatunek ten wyróżnia się bardzo obfitym ulistnieniem, które można zaobserwować na wiosnę. Na przełomie maja i czerwca pojawiają się żółte kwiaty (stąd też nazwa "akacja żółta"), które w lecie zmieniają się w rurkowate strąki. Krzewy karagany osiągają do 7 metrów wysokości, dlatego idealnie sprawdzą się zarówno w mniejszych, jak i większych ogrodach.
Żółty kolor kwiatów pięknie prezentuje się w każdej przestrzeni, w tym również jako część żywopłotów, jednak to nie koniec jej zalet. Karagana syberyjska jest rośliną miododajną. Jej nektar jest wykorzystywany do wytwarzania miodu wiosennego, dlatego też przyciąga pszczoły.
Klon Czerwony
Klon czerwony to drzewo o stożkowatej lub kulistej koronie, osiągające do 10 m wysokości i 7 m szerokości. Liście są zielone z wierzchu, błyszczące i niezwykle dekoracyjne podczas jesiennego przebarwienia na czerwono. Kwiaty pojawiają się w marcu i są drobne, także czerwone. Klon czerwony świetnie sprawdza się jako roślina ozdobna w parkach, przy zieleńcach, a także jako drzewo do obsadzania ulic i chodników. Warto dodać, że z tego gatunku klonu można pobierać sok, który służy do produkcji syropu klonowego.
Migdałowiec
Migdałowiec to drzewo liściaste o rzadkiej urodzie. Choć obecnie mamy możliwość obsadzenia naszych ogrodów egzotycznymi roślinami, pochodzącymi z najbardziej odległych zakątków ziemi, których uroda niekiedy zapiera dech w piersiach, to migdałowiec jest jednym z tych okazów, na które nie sposób się napatrzeć. Jego delikatne gałązki dosłownie oblepione są niezliczonymi kwiatami, przypominającymi słodkie cukierki lub w późniejszym okresie puchate i apetyczne ciasteczka. Warto również wspomnieć, że migdałowce, często nazywane także migdałkami, dają smaczne i niezwykle cenne owoce, z których wytwarza się nawet kosmetyki.
Wierzba Hakuro
Atrakcyjna wierzba charakteryzuje się biało-różowo-zielonymi liśćmi, które najbardziej zachwycają kolorystyką na młodych pędach. Najlepiej rośnie w formie zaszczytnej na pniu, co stanowi wyrazisty akcent każdej rabaty. Pędy są czerwone w okresie bezlistnym. Najładniej prezentują się młode przyrosty, dlatego koronę trzeba regularnie przycinać nawet do trzech razy w ciągu sezonu wegetacyjnego. W dobrych warunkach na stanowisku słonecznym i wilgotnym może osiągnąć rozmiary kuli o średnicy aż 3 metrów.
Hortensja
Hortensja ogrodowa to krzew, który może osiągnąć do 1,5 m wysokości. Jego typowa forma występuje w Azji Wschodniej i Południowej, ale w naszych ogrodach częściej spotykamy kultywary i mieszańce z hortensją kosmatą.
Liście hortensji ogrodowej są owalne i gęsto rozmieszczone na łodydze, zazwyczaj ciemnozielone, chociaż u niektórych odmian mogą mieć jasne przebarwienia. Krzew kwitnie od początku lata aż do pierwszych przymrozków. Jego kwiaty tworzą bardzo ozdobne, kuliste, wypukłe i gęste baldachogrona, występujące w różnych odcieniach bieli, różu i błękitu. Hortensje ogrodowe są popularne w uprawie w ogrodach ozdobnych, ale mogą także rosnąć jako rośliny doniczkowe lub jako kwiaty cięte.
Lilaki
Lilaki, nazywane również bzami ozdobnymi, są piękną dekoracją wiosennych ogrodów. Oprócz wspaniałego wyglądu, kwiaty lilaka mają oszałamiający zapach, którego trudno szukać wśród innych wiosennych kwiatów. W naszym sklepie internetowym oferujemy wiele pięknych odmian bzu ozdobnego, w tym popularną odmianę w formie krzewu oraz odmiany szczepione na pniu. Lilak może dorastać nawet do 6 metrów wysokości i osiągać szerokość do 5 metrów.
Bzy ozdobne są bardzo łatwe w uprawie i mogą rosnąć w każdych warunkach i w każdej glebie. Są niezwykle wytrzymałe i dobrze znoszą susze i mrozy. Aby zapewnić obfite kwitnienie, warto sadzić je w miejscach silnie nasłonecznionych. Lilak praktycznie nie wymaga pielęgnacji, jedynie usuwamy przekwitnięte kwiaty. Możemy także nadać lilakom określony kształt i formować według naszych preferencji.
Azalia Anneke
Azalia wielkokwiatowa 'Anneke' to krzew o szerokim pokroju, charakteryzujący się silnym wzrostem, osiągającym około 150 cm wysokości i 170 cm szerokości. Posiada wyprostowane pędy i rozłożystą sylwetkę.
Największą ozdobą są duże żółte kwiaty z ciemnożółtą plamką na górnym płatku. Zebrane są razem po kilkanaście na szczytach pędów, tworząc okazałe kuliste kwiatostany. Odmiana kwitnie w drugiej połowie maja.
Krzew posiada jajowate zielone liście, które opadają na zimę, jesienią przebarwiając się. Azalie wielkokwiatowe - w przeciwieństwie do zimozielonych rododendronów - dobrze rosną na słońcu, ale najlepiej czują się w półcieniu. Ważne, aby podłoże było stale umiarkowanie wilgotne, ponieważ nie wolno doprowadzać do przesuszenia bryły korzeniowej. Rośliny dobrze czują się nad wodą.
Drzewa i krzewy iglaste
Świerk Conica
Ta odmiana szybko wchodzi w okres wegetacyjny, z dwoma przyrostami - wiosennym w maju i letnim w czerwcu lub pod koniec lipca. Młode przyrosty są intensywnie zielone, a dojrzałe igły zachowują jasny kolor. Nie wytwarza szyszek, ale czasem pojawiają się charakterystyczne dla gatunku długie pędy w koronie. Roślina jest łatwa w uprawie i polecana do sadzenia na żyznych, stale wilgotnych, przepuszczalnych i lekko kwaśnych glebach na stanowiskach słonecznych. Odmiana ta jest odporna na mróz.
Świerk Białoboki
Drzewa te charakteryzują się ładnymi, stożkowatymi koronami oraz srebrzystą barwą igieł. Są mało wymagające i świetnie radzą sobie w warunkach miejskich. Dzięki szerokiemu wyborowi odmian, różniących się siłą wzrostu, pokrojem oraz intensywnością wybarwienia igieł, łatwo znaleźć drzewa odpowiednie zarówno do małych ogrodów przydomowych, jak i rozległych założeń parkowych.
Drzewo to charakteryzuje się wolnym tempem wzrostu i często nieregularnym pokrojem. Po 10 latach uprawy osiąga zwykle nie więcej niż 2 m wysokości, a czasami przyjmuje formę krzaczastą. Białoboki prezentują się najefektowniej na początku maja, gdy na końcach wszystkich pędów pojawiają się bardzo jasne, młode przyrosty, lekko kremowe lub kremowo-żółte, silnie kontrastujące ze starszymi, srebrzysto-niebieskimi igłami. Igły są sztywne, ostre, kłujące, długości 2-3 cm, ułożone promieniście wokół żółtawo-brązowych gałązek i pędów. Srebrzysto-niebieska barwa roślin jest trwała i utrzymuje się także w okresie zimy.
Daglezja
Daglezja zielona to piękne, wysokie drzewo, nadające się głównie do uprawy w dużych ogrodach. Wspaniale wygląda w ogrodach naturalistycznych i może być wykorzystana do tworzenia luźnych żywopłotów. W mniejszych ogrodach lepiej sprawdzają się jej niskie odmiany, które można sadzić na skalniakach i wkomponować w kompozycje rabatowe.
Daglezja ma bardzo duże zdolności przystosowawcze i potrafi dostosować się do gorszych warunków, ale wymaga miejsc zacisznych i osłoniętych przed wiatrem, szczególnie podczas uszkodzeń mrozowych zimą i majowych przymrozków młodych nasadzeń. Miejsca, gdzie są wysadzone daglezje, wymagają utrzymania czystości od wszelkiego rodzaju chwastów. Podczas przesadzania nie stwarza dużych problemów, mimo że młode rośliny bardzo szybko rosną.
Kosodrzewina
Kosodrzewiny są roślinami o bardzo małych wymaganiach siedliskowych. Mogą rosnąć zarówno na glebie wapiennej, jak i na torfowiskach, a także w podłożu piaszczystym i jałowym. Szybko i łatwo przystosowują się do warunków, w których rosną, preferując stanowiska słoneczne i o dużej wilgotności powietrza. Sosny górskie charakteryzują się dużą odpornością na zanieczyszczenia powietrza, dlatego doskonale nadają się do uprawy w warunkach miejskich. Są również całkowicie mrozoodporne, co pozwala na ich sadzenie na terenie całego kraju, nawet na wschodzie Polski, gdzie zimy bywają bardzo mroźne i długie. Zbyt silnie rosnące kosodrzewiny można nieco przycinać i zagęszczać poprzez uszczykiwanie młodych przyrostów.
Tuja
Jedną z odmian iglaków, które przez cały rok pozostają zielone, są tuje ogrodowe, zwane również żywotnikami. Pochodzą z rodziny cyprysowatych i są niewymagające w uprawie, szybko rosną i mają wszechstronne zastosowanie dzięki walorom ozdobnym. Bardzo często pełnią rolę rzeźby lub żywopłotu, ale pojawiają się także jako tuje na balkonie. Najpopularniejsza z nich to tuj szmaragdowy, jednak występuje w wielu odmianach, które różnią się między sobą formą, barwą igieł oraz tempem wzrostu.
Drzewa i krzewy owocowe
Jabłoń Domowa
Jabłoń jest najczęściej uprawianym gatunkiem drzew owocowych, osiągającym od 4 do 10 m wysokości. Współcześnie uprawiane szlachetne odmiany jabłoni, które są wynikiem krzyżowania różnych gatunków wyjściowych, łączone są w jeden gatunek: jabłoń domowa. Naturalnie jabłoń jest drzewem o koronie szerokiej i gęstej. Jej liście mają owalny kształt, są zakończone ostrym czubkiem, mają piłkowany brzeg oraz są pokryte meszkiem od strony spodniej, a gładkie od strony wierzchniej. Mają one 5-12 cm długości oraz 3-6 cm szerokości, a osadzone są na ogonku o długości 2-5 cm.
Grusza
Grusza to drzewo, które dorasta do 7-20 m wysokości. Korona drzewa ma wyraźny przewodnik i jest dość wąska. Kora jest szara, podłużnie bruzdowana i spękana na prostokątne poletka. Pędy rośliny są pokryte niedużymi cierniami.
Podobnie jak u większości roślin z rodziny różowatych, liście grusz są jajowate lub okrągławe, długoogonkowe, nagie, o długości do 8 cm. Brzeg blaszki liściowej jest drobno piłkowany. Jesienią liście nie zawsze zmieniają kolor, ale gdy są ku temu dogodne warunki, mogą przybierać różne barwy - od żółtej do czerwonej.
Większość odmian grusz kwitnie w pełni wiosną, zazwyczaj w pierwszej dekadzie maja. Kwiaty są promieniste, pięciopłatkowe, śnieżnobiałe, zebrane w baldachokształtne grona. Mają charakterystyczne fioletowe pylniki.
Pigwa
Pigwa pospolita kwitnie późno, dopiero pod koniec maja lub na początku czerwca. Jej efektowne, białe kwiaty mają około 5 cm średnicy i są miododajne. Liście pigwy są ciemnozielone z wierzchu i szarozielone od spodu, mocno owłosione. Jesienią przebarwiają się na żółto i pomarańczowo. Pigwa pospolita rodzi duże, dekoracyjne owoce, które początkowo mają zielonożółty kolor, a z czasem stają się cytrynowożółte.
Owoce pigwy są aromatyczne, pokryte delikatnym kutnerem, który łatwo się ściera. Są twarde i kwaśne i choć nie nadają się do spożycia na surowo, to można z nich zrobić rozmaite przetwory. Odmiany pigwy pospolitej różnią się między innymi kształtem owoców - mogą być podobne do jabłka bądź gruszki.
Śliwa domowa
Śliwa domowa to roślina z rodziny różowatych (Rosaceae). Nie występuje w naturze, ponieważ powstała z krzyżowania różnych gatunków śliw. Ma wiele odmian botanicznych, które różnią się zarówno owocami, jak i pokrojem oraz wysokością. Uważa się, że pierwotnym obszarem występowania śliwy domowej są tereny leżące na obszarze Azji.
Śliwa domowa może być drzewem o krótkim pniu i luźnej, rozgałęzionej koronie o wysokości około 8-10 m lub okazałym krzewem. Jej pędy pokrywają duże, jajowate, zielone liście, piłkowane na brzegach.
Roślina zakwita zwykle wiosną przed rozwojem liści (kwiecień-czerwiec), wydając białe, pięciopłatkowe kwiaty, zebrane po 2-3 w małe pęczki. Po zapyleniu z kwiatów rozwijają się mięsiste, jajowate lub okrągłe owoce (pestkowce) o dość delikatnej skórce. Ich wielkość, kształt, kolor i termin dojrzewania są zróżnicowane i zależą od odmiany.
Agrest
Krzew agrestu to roślina o smacznych i zdrowych owocach, coraz chętniej uprawiana w przydomowych ogródkach. Uprawa tego krzewu doskonale się udaje w polskich warunkach, a w zasadzie zawsze możemy cieszyć się obfitymi plonami. Warto mieć w przydomowym ogródku przynajmniej jeden krzaczek z tymi wartościowymi i zdrowymi jagodami, które mogą mieć barwę czerwonawą, żółtą lub zieloną. Miąższ jest lekko przezroczysty, a skórka może być pokryta włoskami gruczołowymi.
Krzewy agrestu dorastają do 1,5 m wysokości i mają charakterystyczne, karbowane na brzegach liście, a dodatkowo pod nimi wyrastają ostre ciernie. Kwiaty są małe, rosnące w gronach i kwitną w kwietniu i maju. Ich kolor zależy od odmiany i może być biały, żółty lub ciemnoróżowy.
Czarna Porzeczka
Porzeczka czarna jest rośliną mało wymagającą, ale koniecznie potrzebuje regularnego przycinania. Owoce czarnej porzeczki są bogate w witaminę C, co pozytywnie wpływa na układ odpornościowy. Możemy je spożywać na surowo, jak również w postaci dżemów, galaret, czy innych przetworów.
Sadzonki porzeczki czarnej, kopane z gruntu, należy sadzić wiosną (marzec/kwiecień) lub jesienią (październik/listopad). Krzewy w doniczkach można sadzić także latem, ponieważ już są w pełnej wegetacji. Odległość między sadzonkami powinna wynosić około 1m. Preferowane stanowisko to słoneczne lub półcieniste. Porzeczki są mrozoodporne i nie wymagają okrywania.
Porzeczka czarna rośnie prawie w każdej ziemi i nie ma specjalnych wymagań, może to być nawet gleba lekko piaszczysta. Jednakże, jeśli chcemy zadbać o idealne warunki dla uprawy porzeczki, zaleca się na początku wysypać glebę żyzną i próchniczą, o pH=6,0-6,5. Taką glebę warto wymieszać z perlitem oraz kompostem lub obornikiem.